Reliant Scimitar & Sabre Owners Club Nederland RSSOC-NL

Becoming a GTE owner by Jan Eijkemans (sorry, translation is on its way)


Latst update March 20, 2012 by Erik Hofman

2002: Ik moet een Scimitar hebben.

Het besluit en wat er aan vooraf ging.
Na 20 jaar rijden in 50 oude auto's (maar nooit meer dan 6 tegelijk) bekroop mij steeds meer het gevoel dat het gevecht tegen de roest een gevecht tegen de bierkaai was, zelfs bij de diverse auto's van Zweedse makelij (die vierkante). Ik gebruik de auto's waar ze voor gemaakt zijn namelijk rijden. Mijn auto's komen alleen binnen als ze stuk zijn. Jammer is natuurlijk dat elke oude auto die elke dag buiten staat na verloop van jaren toch weer gaat roesten. Nu had ik bij mijn vele bezoeken aan Engelse beurzen al diverse keren naar Scimitars gekeken. Ik vond het prachtige auto's maar ja dat polyester.... Toen mijn dagelijks vervoermiddel van Duitse makelij (die met de ster) van 30 jaar oud in het begin van 2002 roestvorming onder aan de deuren begon te vertonen, heb ik de knoop doorgehakt. Ik besloot om mijn twee lopende projecten van Engelse makelij (met dat wiel achterop) te verkopen en een Scimitar aan te schaffen. Het roestprobleem zou zich dan beperken tot het onderstel en daar zijn goede oplossingen voor te bedenken. Ik las wat boekwerken over de Scimitar om mij met kennis te wapenen. Uit ervaring wist ik dat nooit verkeerd was.

GTE van Jan Eijkemans De aankoop 1
In februari heb ik alle nette pagina's van het Internet geraadpleegd op zoek naar een redelijke auto voor een redelijke prijs. Een beetje werk was niet erg maar ik was niet in de markt voor een totale restauratie. Gezien mijn persoonlijke ervaringen met rechtsgestuurde auto's wilde ik absoluut een linksgestuurde. De spoeling bleek erg dun want het aanbod in Nederland bleek heel erg mager. Ik heb in Nederland drie auto's bekeken. De eerste leverde een leuke en leerzame avond op bij Erik Hofman maar zijn Se6a was naar mijn idee een restauratieproject met werkzaamheden op alle fronten. (Ja, dat was inderdaad mijn oude blauwe GTE - EH.) De tweede auto, ook een Se6a, was in een redelijke staat maar de motor was kapot evenals de bekleding. Toch had ik wel zin in deze origineel Nederlandse auto maar een bod van 2000 euro werd niet geaccepteerd. Omdat het aanbod zo beperkt was, besloot ik om mijn keus niet langer te beperken tot linksgestuurde auto's. Ik heb al eerder een Engelse auto (4 zits cabrio met zeer kleine draaicirkel) omgebouwd van RHD naar LHD en die heb ik nog steeds. De derde auto was een rechtsgestuurde Se5a in zeer redelijke staat maar ik vond dit model te klein. Het werd duidelijk dat ik in Nederland op korte termijn niet zou slagen. Toen ik in juni de Enfield Pageant of Motoring in Londen bezocht met wat vrienden kwam ik door de aankoop van wat onderdelen in contact met standhouder die een Se6 te koop had. Naar zijn zeggen stond de auto goed in de lak, reed perfect, had een goede bekleding maar (altijd hetzelfde..) moest er een outrigger vervangen worden. De outrigger zat er nieuw bij. De auto stond niet op de beurs maar 150 kilometer boven Londen. Helaas konden we de auto niet gaan bekijken omdat we de boot naar huis moesten halen. We hebben adressen uitgewisseld en na een intensief mail-verkeer heb ik de auto "blind" gekocht. Dat lijkt heftiger dan het is want hij zou de auto in Calais afleveren voor de totaalprijs van 600 pond. Het enige probleem was dat levering niet in juni kon omdat hij geen paspoort had. We spraken af dat ik hem na mijn vakantie in augustus zou bellen om de zaak verder af te wikkelen. Na een geweldige vakantie probeerde ik hem te bereiken zoals we afgesproken hadden. Helaas.......hij bleek in rook te zijn opgegaan. Ik had drie telefoonnummers, twee gsm nummers en een emailadres van hem. Ik heb zijn vrouw en zijn vrienden gesproken en niemand wist waar hij was. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord.

De aankoop 2
GTE Jan Eijkemans
Inmiddels had ik mijn lopende projecten verkocht en was er een lege plek in de garage. Ik besloot om ons jaarlijkse bezoek aan de najaarsbeurs van Beaulieu te gebruiken om een Scimitar te gaan kopen in Engeland. We besloten om de beurs alleen zaterdag te bezoeken en zondag gebruiken om een Scimitar te kopen. Het weekend voor Beaulieu heb ik gebruikt om zoveel mogelijk te koop staande Scimitars te verzamelen. Internet was nu wel een zeer goede bron. Een Engelsman en Scimitarclublid die zijn wagen net verkocht had stuurde mij per mail de laatste advertentiepagina's van hun clubblad Slice. Ik had mijn zinnen gezet op een Se6a van 1976-1978, rijdend, een goede bekleding, geen vouwdak en bij voorkeur veel opties. Omdat we maar 1 dag hadden, concentreerde de zoektocht zich tot auto's die niet al te ver van de snelweg Southampton - Londen - Dover stonden. Met deze gegevens heb ik zo'n tien auto's geselecteerd en de eigenaren gebeld. De prijzen van de auto's varieerden van 300 tot 2000 pond; de verhalen van de eigenaars waren ook zeer divers maar het verband tussen prijs en kwaliteit was soms ver te zoeken. De duurste auto stond al 4 jaar achter in de tuin met een kapotte koppakking! Na deze telefoonsessie hield ik drie adressen over. Bij een adres in Epsom (Zuid-Londen) had ik een zeer goed gevoel en met deze verkoper heb ik een afspraak gemaakt. De andere twee adressen heb ik als reserve gehouden en met hen afspraken gemaakt dat ik hen zou bezoeken als de eerste auto tegen zou vallen. Op vrijdagavond 6 september zijn we naar Engeland gegaan met een camper en een autoambulance. Na zaterdag de hele dag Beaulieu bezocht te hebben zijn we zondag richting Londen gereden. Het adres in Epsom hadden we dankzij Engelse routeplanners op internet heel snel gevonden. Mijn gevoel had mij niet bedrogen en de verkoper bleek één van de weinigen te zijn die een auto objectief kan beschrijven. Het was een witte Se6a van 1977 die nodig gespoten moest worden. De wagen had een mooi gaaf blauw stoffen interieur en was rijkelijk voorzien van opties. Een zeer belangrijke was volgens de verkoper dat de auto aantoonbaar van een "titled owner" was geweest: de eerste eigenaar was "The ninth duke of Newcastle" hetgeen ook op een kopie van het oude kentekenbewijs stond! De man had de auto 8 jaar gehad en verkocht hem omdat zijn zoon zijn rijbewijs had gehaald; zijn verzekeringsmaatschappij stond niet toe dat jongeren in zo'n auto reden! Een proefrit met de auto (die zelfs nog 10 maanden MOT [= APK] had) volgde en dat leverde geen verrassingen op. Na een controle van chassisnummer en kentekenpapieren gingen we de bijzaken bekijken. Bij de auto zat behalve een instructieboekje nog een hele papierwinkel van rekeningen, MOT-keuringen en belastingbewijzen. Ook waren er nog 8 jaargangen van het Scimitarclubblad bij en diverse dozen met reserve-onderdelen. De vraagprijs van al dit moois was 800 pond maar dit was bij het eerste telefoongesprek al door hem naar beneden bijgesteld naar een bodemprijs van 600 pond. Ik vond dit een zeer redelijke prijs en heb de auto voor dat bedrag gekocht. Na gezellig in zijn tuin koffie gedronken te hebben (het was echt een bijzondere Engelsman want de koffie smaakte goed) hebben we de auto op de aanhanger geladen en zijn we naar huis gereden.

Kitten Jan Eijkemans
GTE Jan Eijkemans
Hoe het verder ging.
Na terugkeer in Nederland heb ik de auto gereed gemaakt voor de keuring hetgeen hoofdzakelijk het nalopen en verbeteren van de elektriciteit betekende. Na een lange wachttijd werd de auto begin november gekeurd hetgeen een paar minpuntjes opleverde namelijk CO te hoog, kleine lekkage uitlaat en een versleten rubber in de wielophanging. Na herstel van deze dingen werd de auto eind november akkoord bevonden. Tijdens deze keuringsperikelen ben ik lid geworden van de Nederlandse RSSOC en heb een meeting bezocht. Het was een leuke dag met hele leuke mensen die alles in het werk stelden om je er als nieuweling bij te betrekken. Behalve een gezellige dag doe je er ook een hoop kennis op en leer je mensen kennen die ervaring hebben met Scimitars zodat je zelf niet het wiel opnieuw hoeft uit te vinden. Omdat ik, in het kader van de plastificering van het wagenpark, de roestende auto van mijn vrouw (zo'n echte Nederlandse met riemaandrijving) vervangen had door een origineel Nederlandse Reliant Kitten welke nog wat aandacht behoefde, heb ik nog nauwelijks met de Scimitar gereden. Dat wordt dus een mooi vooruitzicht voor 2003.
Kitten Jan Eijkemans

 

De toekomstplannen
Om de Scimitar te verbeteren en aan te passen aan mijn persoonlijke wensen en ons belastingklimaat enige ideeën over het verdere verloop.

  • - Ombouwen van RHD naar LHD (op zeer korte termijn, voorbereidingen zijn al begonnen)
  • - Inbouwen van LPG (op korte termijn)
  • - Aantal technische revisies zoals remmen, koeling en dergelijke.
  • - Herstel schade rechtsvoor (gel-cracks)
  • - Overspuiten
  • - Verzinken chassis metalen delen
GTE Jan Eijkemans

Maart 2003
Jan Eijkemans, NL