Just another Scimitar story.
In about 1998 I got the aquainted with the Reliant Scimitar GTE. In Enschede
at Thomas Touw, his father is driving a GTC and also ownes a GT and an SE6a.
Especially the GRP body an d the impressive roar from the double exhausts
really got under my skin.
August '99 I was allowed to assist Paul Weltevreden and Thomas Touw to prepare
some Reliants 
for the Frog Rally. All this work was done beside the Touw family's GT and
GTE. It was hard to concentrate on the small Reliants!
I was falling in love with a Scimitar. After serious study and talking to
owners, I decided: it has to be an GTE SE6. I plan to use the Scimitar as
a daily driver, an SE6 is the better car.
2.8 ltr V6
A breaker in Zeist was taking a Ford Sierra XR4i apart, a car like that has
a nice engine: the famous Ford 2.8 ltr V6 with mechancal Keytronic injection.
According to Jaap Borgman (famous in Dutch Scimitar circles) an engine like
this could fit a Scimitar. That was the point of no return. I collected the
engine with a trailer and went home. 150 Hp in a Scimitar soound like fun.
And add some gasflowing and a 'hot' cam 180-190 hp should do the trick. Now
I renwed the engine and still have the original cam. A hotter one costs at
least about E 200 - 250. And with high fu prices. I decided original.
The heads are converted to unleaded and upgraded in the whole.
The green Scimitar GTE '77
6-11-99 The big day! (sorry out of time now, more translating will follow
later) Met Thomas en Paul zit ik in de auto, op weg naar Engeland om een Scimitar
te kopen. Uit diverse blaadjes en uit de Slicemart heb ik een aantal Scimitars
gekozen, die qua prijs in mijn budget pasten. Vrijdags de mensen gebeld om
te informeren naar de staat van de auto, wonderbaarlijk hoe goed de Scimitar
na pakweg 20 jaar nog is ??? De beschrijving van de eigenaren werd dus ook
met een korreltje zout genomen. Zaterdagochtend om 400 u staan we naast ons
bed, na tot middernacht bier gedronken te hebben en bijgekletst met Paul en
Thomas, om richting Calais te rijden.
Om 7.30 staan we in de haven en kunnen vrijwel direct op de boot. En na een
rustige overtocht staan we om 800 u engelse tijd op het grote eiland.
Bij de BP in de haven worden nog meer autoblaadjes gekocht om toch zoveel
mogelijk Scimitars te pakken te krijgen. Onderwijl zijn we praktisch bij ons
eerste adres aangekomen, een lichtblauwe SE6A met blauw interieur. Het is
een bijzonder mooie kleur en de auto blijkt in een goede staat, en na een
zeer snelle rit door het engelse land zijn wij overtuigd van de auto. Het
chassis is in orde ( zover je dat kunt nagaan), de motor loopt als een zonnetje
en de koets vertoont linksvoor als gevolg van een aanrijding wat cracks. De
prijs: 1500 pond, de maximumprijs.voor mij en minimum voor de eigenaar. Besloten
word om later te bellen, nadat we de overige wagens gezien hebben.
De volgende is eentje om te huilen, een Sierra XR4i (ja, die) pikt ons op
bij een rotonde en gaat ons voor naar de garage waar de auto staat. De auto
blijkt in een slechte staat, bekleding kapot, lak heeft blaasjes en de motor
klinkt ook niet echt gezond. Verder zat er geen MOT op en moest hij dus op
de ambulance (ook die had de eigenaar te koop). Enige leuke aan de wagen waren
de Wolfrace velgen. Uiteindelijk blijkt de prijs van 500 pond gezien de staat
redelijk, het besluit was snel gemaakt om de auto te laten staan.
Vervolgens rijden we door naar Ramsgate, daar staat een gele SE6B met Webasto
dak, en Wolfrace velgen. De eerste indruk blijkt niet verkeerd, maar ik wordt
al snel uit de droom geholpen door mijn reisgezellen. Wat een vies ding is
hun indruk, en inderdaad tijdens de proefrit zijn we doodsbenauwd om maar
iets aan te raken in de wagen. De eigenaar blijkt hygiene niet uitgevonden
te hebben. Afgezien van die onfrisse zaken, is de auto ook in een niet al
te beste staat, geen oliedruk, leer kapot, en het dak sluit niet mooi (veel
windgeruis).
Inmiddels
al flink moe aan het worden besluiten we toch om naar Meopham te rijden, onder
de rook van London. De advertentie vermeldde een '77 SE6A met reservedelen
voor 1700 pond. Een kort telefoontje en de eigenaar was bereid ons te ontvangen.
Na wat heen en weer bellen en rijden vinden we de auto tussen een paar bomen
op de oprit, een groene. We parkeren de auto en gaan kennismaken met de eigenaar,
een gepensioneerde monteur van over de 60. Hij blijkt hooglijk verbaasd dat
wij uit het oosten van Nederland zijn gekomen voor de wagen, tijdens de telefoontjes
had hij het idee gekregen dat iemand hem in de maling nam.
Met ons drieen storten we ons op de auto, chassis op een paar punten krokant,
lak heeft blaasjes, koets is puntgaaf, interieur idem. Op zich geen slechte
keuze is ons eerste oordeel, alleen de prijs is veel te hoog. De beste man
nodigt ons uit voor een proefrit, tijden de rit blijkt dat de man erg langzaam
rijdt en de bak veel lawaai maakt en de overdrive functioneert. Terug bij
de mensen thuis wordt onder het genot van een kop koffie (nou ja genot, engels
he) over de auto gesproken. Het blijkt dat er inderdaad veel reservedelen
zijn en zelfs rekeningen van jaren terug, zelfs het bedieningsboekje en werkplaatshandboek
ontbreken niet. De man weet zelfs op zolder nog wat lichtmetaal velgen te
liggen. Na uitleg van mijn situatie op dat moment bied ik hem 1200 pond, de
man accepteert het bod vrij vlot, en wij beginnen met een zoektocht door het
huis naar de diverse reservedelen. Uiteindelijk hebben we een Weber carburatuer,
contactpuntjes, condensatoren, vlotter voor de tank, twee uitlaten etc., een
Scimitar SE6A, en vier Middlebridge velgen voor 1200 pond!!
Uitermate tevreden gingen we op zoek naar een plaats om te overnachten, die
werd gevonden in een pub in Lancashire. Na een stevige maaltijd en een flinke
pot bier gingen we horizontaal.
De wekker gaat vroeg af, 700u., we moeten voor Thomas' zijn werk een fotoreportage
maken van de London-Brighton ralley.
Bij de start is het een drukte van jewelste, vele honderden automobielen staan
te wachten om te starten. Het is een prachtig gezicht om al die wagen van
bijna 100 (!) jaar oud bijelkaar te zien.
Later in London blijkt het allemaal wat minder, de wagens staan met bosjes
naast de weg. Al met al is het prachtig om te zien.
Zo rond de klok van twee besluiten we om richting Dover te vertrekken, we
moeten alle drie maandag weer aan de bak.
Zonder noemenswaardige problemen bereiken we de boot, het enige probleem is
de accu van de Scimitar. Deze blijkt nagenoeg overleden, en er moet dus met
jumpies gestart worden. Met het parkeren wordt hiermee op de boot door de
medewerkers rekening gehouden.
Door Jur Elzinga,
Tubbergen, Nederland.
9 november 2003
I met Jur last week and he told me his SE6a project is on hold. Due to the standard rason lack of time. But he bought a Se5a and this is a nice condition drivalble Scimitar.
2 october 2005
Jur has sold all his cars, the red and blue se5as and the green se6. Reason for selling was a moving away from the netherlands. Now he is with wife (and child) is Canada. Taking the cars would heve been too much.
Erik